Het weer was ons weer gunstig gezind, een stralende zon lachte ons tegemoet.  Korte broek en truitje, geen regenvestje nodig vandaag.  We hadden gekozen voor de afstand van 137km, aangevuld met een ommetje naar de eerste bevoorrading voor de 235km en later nog een extra lus zodat we minstens 170km op de teller zouden krijgen.  Dit liet ons ook toe om de rit in te korten indien de fiets (4e verschillende deze week) niet zou voldoen.  Ik had zaterdag de oude fiets van Caroline nog klaargemaakt.  Deze heeft een 'small' kader met Sora groep (7 speed tripple 30-42-52 / 12-14-15-17-19-21-23-26, 12 niet bruikbaar).  Voor de afstelling heb ik mijn meetcijfers van mijn Trek gebruikt.  Dit zou dit min-of-meer correct moeten zijn.  Vanwege het warrme weer, en bij wijze van proef, had ik een 3e bidonhouder voorzien, achteraan het zadel.

10 hellingen, tussen 1km en 5km lang met hier een daar een stevig steil stuk (20/21%): Cote d'Oneux 2800m max 13%, Werbomont 4600m max 6%, l'Ancien Barriere 4800m max 6%, Saint Jaques 4700m max 6,5%, Cote de Wanne 1200m max 13%, Cote d'Armerment 3600m max 21%, Col du Rosier 4500m max 12%, Xhierfomont 3000m max 8%, La Redoute 2000m max 20%, Cote du Hornay 1100m max 8%.

Slechts 4u geslapen, het lukt me niet om tijdig in te slapen.  Om 6:15u vertrokken we naar Tilff.  We moesten tijdig van start gaan zodat we de eerste bevoorrading niet zouden missen.  Ik moest echter al snel aan de kant om de TrapFrequentie meter bij te stellen, wat uiteindelijk niet lukte.  Geen TF-telling dus vandaag.  Op een eerste lichte helling kreeg ik reeds een 2e probleem.... 42x21 gaf problemen (doortrappen), waardoor ik bij het klimmen van 42x19 meteen naar 30x19 moest overschakelen.  Gelukkig bleef het hierbij voor de rest van de dag.    
Op de eerste 2 hellingen ging het nogal moeizaam, vooral de eerste waar ik al stevig in het rood ging, slechte benen?  In Werbomont reden we rechtdoor, richting 1e bevoorrading voor de lange tocht.  Zeer waarschijnlijk zouden we dit niet halen, vertrek was immers toegelaten tot 7:30u en we waren vertrokken omstreeks 8:00u.  Gezien we beiden nog voldoende drank hadden besloten we in Manhay terug te keren, de eerste extra 22km hadden we hiermee al afgelegd.  Tijdens deze 22km, lichtglooiend, viel op het vlot de kms werden afgewerkt.  In Werbomont begaven we ons terug op het normale parcours, richting l'Ancient Barriere.  Het klimmen ging nu merkelijk beter, HF bleef onder de 160, onbewust bleef ik in een tempo +/- 15u rijden.  Ook de klim naar Saint Jacques werd op dezelfde wijze afgewerkt maar met een iets hoger tempo (18 a 20/u).  Blijkbaar begon ik stilaan mijn draai te vinden, 2 gelijkwaardige hellingen (gemiddelde 5%) maar toch een duidelijk verschil in snelheid.  De Cote de Wanne was natuurlijk weer een ander paar mouwen.  Niet echt lang maar wel een paar zware stukken.  Op de top was de eerste bevoorrading voorzien. 
Na het bijvullen van de drinkbussen en het nuttigen van suikerwafel/perperkoek vertrokken we voor het 2e deel van de rit.
In dit gedeelte kregen we 3 hellingen voor de wielen met op de eerste helling meteen het zwaarste stuk van de dag, 21%.  In dit stuk ging de HF natuurlijk de hoogte in maar voor de rest bleef HF onder 155, de benen werden blijkbaar beter en beter.  Dit werd bevestigd op de Rosier.  Dimitri zei me dat ik niet moest wachten, hij zou het wat rustiger aan doen.  Ik dreef mijn tempo op van 11/u naar 13/u tot 15/u en tot mijn grote verwondering begon ik zowaar iedereen (toch bijna) voorbij te rijden.  Blijkbaar begon bij de meesten het licht uit te gaan, de teller stond bij ons op 102km, voor de anderen dus 80km.  Hoe meer volk in inhaalde, hoe groter de vleugels werden, dit was kicken!   Op 100% haalde ik 80% in en werd ik door 20% voorbijgestoken.  Ik heb andere cijfers meegemaakt.  Tijdens de afdaling van de Rosier kon ik wat nagenieten tot Dimitri met een lekke band aan de kant moest.  Dit zag er niet goed uit, scheurtje in de buitenband.  Na het opblazen bleek een deeltje van de binnenband uit te puilen... Ik liet wat lucht uit tot het scheurtje terug dicht ging.  Hopelijk hield de band het tot een volgende post.  De klim naar Xhierfomont is niet echt moeilijk en werd terug gezamelijk afgelegd.  Rustig afdalen naar de 2e bevoorrading, aan de voet van 'La Redoute', een klapband vermijden was de boodschap.
Eten en drinken terug aangevuld, geen technische dienst te bespeuren, op naar 'de draak' een gebedje makend dat de band het zou houden.  Aan de voet, ik klik mijn Polar steeds af juist over de verkeersdrempel (waar de klim m.i. reeds start), meteen op 30x21 zodat ik al weet dat ik 2 keer kan bijschakelen.  De eerste keer (30x23) is dit kort na de draai na de brug, zo kan ik even makkelijker trappen en krijg ik een goed tempo vast.  De 2e keer is aan het kruispunt, voor mij komt nu het zwaarste stuk eraan.  Al bij al vond ik mezelf goed naar boven rijden.  Ik kon redelijk lang mijn HF onder 160 houden, dan even naar 169, dan wat recupereren om ten slotte op het eind te finishen op 172.  Na het eerste zware stuk (op plateauke) heb ik zelfs mijn bril afgezet, voor de foto... Iets wat ik normaliter nooit doe... dit om maar aan te geven hoe het met me ging, als je daar aan denkt moet het wel goed zitten.  Dimitri zat me (wonderwel) blijkbaar toch op de hielen.  Ik dacht even te moeten wachten maar toen ik de fiets draaide zag ik met mijn wazige ogen iemand zitten met een truitje dat leek op het mijne.  Bril opgezet en jawel, het was Dimitri, de laatste 10m had La Redoute hem liggen!  Nog willen schakelen en ketting eraf... t'ja, moet je daar zeker niet meer doen.  La Redoute, na 142km de 1600m klimmen in 9,4 gemiddeld.  Hoewel ik me er een goed gevoel bij had plaats ik er nu toch een vraagteken bij.  Verleden jaar was dit nog 10,9/u maar dan wel na 28km fietsen.  Als ik me niet vergis heb ik toen mijn 30x26 niet gebruikt en ben ik op 30x23 naar boven gereden.  In elk geval begaven we ons naar de laatste helling van de dag, Cote du Hornay.  Probleemloos werd deze laatste helling opgefietst en konden we de afdaling naar Tilff terug aanvatten.  Het lot is ons terug gunstig gezind geworden, de achterband heeft het gehouden tot aan de finish.  Bij de aankomst zag ik 158km op de teller en ik voelde me super, dus, fiets omkeren en opnieuw richting Oneux!  Nogmaals de eerste (niet vermelde) helling van de dag gaan oprijden aan de andere kant naar beneden, fiets omkeren, opnieuw naar boven en terug naar de aankomst.  Nu mocht men het nummertje wel verwijderen, de 170km stonden op de teller. 

Met een geweldig gevoel ben ik naar de wagen gereden.  Na 170km nog overschot een geen schrik om nog een helling op te rijden... Indien Dimitri er niet had bijgeweest had ik zeker nog verder gereden om de kaap van de 200km te bereiken!  Na de terugrit nog steeds 'zin in meer', pas enkele uren later, na het neerploffen in de zetel, kwam de vermoeidheid de kop op steken.  De eerste echter Ardennenrit is dus op alle vlakken een succes geweest.  170km, 2500 hoogtemeters, in 7:27u en zin naar meer.  Maandagmorgen, ochtendpols van 45, hetzelfde als gisteren... zeer goede recuperatie dus.  Natuurlijk, de Alpen is andere koek, de klimmetjes zijn daar geen 5km maar 30/12/20 en 15, maar toch, het geeft toch een goed gevoel in het koppeke.  Volgende week naar de Muur-trofee, en het weekend erop in Centerparcs.  Ik begin al wat spijt te krijgen dat ik geboekt heb. 

Wat betreft de organisatie, deze keer toch minder.  Slechts 2x bevoorrading voor een tocht van 137km (de extra kms tel ik uiteraard niet bij) is gewoon te weinig, zeker met dit warme weer.  Op sommige plaatsen stonden de seingevers aan de kant en leken ze niet goed te weten wat ze moesten doen.  Op 1 plaats stond men zelfs 20m voor het kruispunt i.p.v. op het kruispunt.  Technische bijstand was pover.  Ik merkte aan La Redoute een persoon, blijkbaar aangeduid voor technische bijstand, die van op zijn stoel iemand hielp... zonder materiaal?  Dit is toch de minst goede van de 4 toertochten van deze nieuwe organisatie.

Wat de fiets betreft (zie Grinta Challenge Tournay), op de versnellingproblemen na heeft dit fietstke toch zijn ding gedaan.  Het zou me bijna spijt doen krijgen dat ik een nieuwe kader besteld heb!  Ik zou misschien mijn Trek onderdelen op deze kader moeten zetten.  Ik voelde me echt op mijn plaats zitten.  Deze fiets is zeker niet de oorzaak van mijn knieproblemen gedurende 1 jaar.  No Way!  Ik heb mijn gegevens van verleden jaar eens opnieuw nagekeken.  Zeer waarschijnlijk heb ik me verleden jaar eind maart zwaar geforceerd tijdens intervaltraining met sprintjes gedurende 1 minuut (foute houding?).


Volgende week: Muur-trofee 130km