Geen regen, niet te veel zon, prima fietsweertje dus. Een beetje overslapen zodat we wat later dan gewoonlijk vertrokken.  Gelukkig was de afstand niet te groot, slechts 95km tot in Bilzen.

Dit keer kregen we 14 hellingen aangeboden.  Niet te lang, niet te steil.  In vergelijking met Tilff zou dit geen probleem mogen vormen. De omgeving was totaal onbekend terrein, dus ook de klimmetjes (% = gemiddelde): Zevenbonderberg 500m 4% - Cote de Widooie 1000m 4% - Cote d'Otrange 1200m 3,5% - Cote Visoul 2000m 3% - Cote Boignt 1000m 4% - Cote de Bohissan 1500m 5,6% - Cote de Solieres 1000m 4% - Cote de Ben Ahin 2500m 6% - Cote de Grand Marchin 900m 8% - Cote de Facqueval 3000m 5% - Cote Villers le Temple 1000m 4% - Cote Yernee 3000m 3,5% - Cote de la Kerite 1100m 9,2% - Cahotte 2000m 5,5 %.

De tocht begon vrij snel, aangepikt bij een groepje met een snelheid tussen 32/37 km/u.  HF goed aan de lage kant, dus niet te veel energie verspilling.  Hoewel de benen zich niet akkoord verklaarden, werden de eerste 3 klimmetjes vrij vlot overwonnen.  Na 1u46 (gem. HF 133) werd de eerste bevoorradingspost reeds bereikt!  Deze bevoorrading was niet ok!  Weliswaar genoeg drinken maar enkel een wafel... de rest was blijkbaar op. 
Dimitri vond het welletjes en stelde voor om niet met hetzelfde groepje mee te gaan voor het 2de gedeelte.  Dit deel was het zwaarste stuk van de rit, 6 hellingen met hier en daar toch zwaar stuk erin.  De eerste klim deed veel pijn (stilstaan is nooit goed) maar vanaf dan ging het toch beter en beter.  Ik begon goed in het ritme te komen, op mijn 30x19/21 kon ik een degelijke TF ontwikkelen (75) zodat de snelheid behoorlijk bleef en ik de hellingen opkon met HF-160.  Enkel de laatste helling (Grand Marchin) was het doorbijten.  Hier bleek nog maar eens dat je op je hoede moet zijn met 'gemiddelde percentages'.  8% gemiddeld op 900m werd aangegeven maar wanneer er 500m bijna vlak is... Gelukkig voor Dimitri volgde op deze zware klim de 2e bevoorrading.  Stilaan begon hij het toch moeilijk te krijgen.  Met 2x per week 70km te rijden begin je problemen te krijgen met de hellingen na 80km!  Die midweektraining van 120km geeft me nu toch een behoorlijk voordeel.  Tijdens deze bevoorrading was er wel voldoende eten / drinken aanwezig zodat onze persoonlijke begeleider (de maag) op zijn gemak gesteld werd.
Het derde deel begon nu met een afdaling waarna er 4 hellingen volgden.  Goed opgebouwd, 3km - 1km - 3km - 1km waarbij de laatste opnieuw de zwaarste was.  Het werd voor mij alleen maar plezieriger op!  De vermoeidheid liet zich een beetje voelen in de benen maar de hellingen werden toch nog steeds vlot opgereden.  Opnieuw werden deze hindernissen overwonnen om 30x19 of 30x21 en met een behoorlijke TF.
De derde bevoorrading was ook in orde en nu mochten we opnieuw vertrekken met een helling.  Dit keer niet al te veel pijn meer in de benen, ze waren goed opgewarmd.  De laatste 30km geen hellingen meer zodat we in een goed tempo naar de aankomst konden rijden.  Toen er een 3-tal triatleten voorbij stoven vroeg ik Dimitri:"Wat denk je, aanpikken?".  We besloten het erop te wagen en tot onze grote verwondering konden we goed mee.  45minuten in het zog van die gasten maar toen beslisten ze dat het genoeg was.  Ze deden er nog wat bovenop, van 30/35 ging het naar 35/40.  Dit was er teveel aan en we besloten dat het welletjes was geweest.  De laatste 15km hebben we opnieuw in ons eigen tempo gereden.  Uiteindelijk haalden we in het laatste uur toch nog een gemiddelde van 30!  Niet slecht na 150km.  Bij de aankomst wachtte ons een plezante verassing: De tocht werd gereden in 7u23 (6u50 met aftrek van stilstaan in 3 bevoorradingsposten).  Dit was echt een goede algemene repetitie voor de GF-Eddy Merckx!  Heel misschien zit er toch nog zilver in (165km - 3000 hoogtemeters - 7u voor zilver) en vooral, dit geeft toch goede hoop voor de Marmotte.  Hopelijk kunnen we deze conditie aanhouden tot juli. 

De organisatie was gewoon goed te noemen.  Voor 3 euro kan je geen grootse organisatie verwachten en dit bleek meteen in de eerste bevoorrading.  Blijkbaar waren de bananen reeds op.  Enkel een wafel dus.  Drinken was er gelukkig wel voldoende.  De 2 andere bevoorradingen gaven wel wat ervan verwacht werd.  De bepijling was goed, gevaarlijke punten degelijk aangegeven maar nergens seingevers te bespeuren.  Hier en daar had dit echt wel gemogen.  Het parcours was wel mooi, zeer goed ingedeeld, maar op sommige plaatsen toch vrij gevaarlijk wegens slecht wegdek.    Pluspunt was ook de begeleiding naar de (ruim voldoende) parkeerplaatsen.  

Volgende week: Reuzen van Vlaanderen (140km)