|
Opnieuw een korte maar goede nachtrust gehad. Omstreeks 5u15 vertrokken we naar
Dolhain. De weersvoorspellingen waren moeilijk in te schatten.
In de voormiddag zwaarbewolkt met buien, na de middag opklaringen
met hier en daar een bui... Kan veel betekenen dus toch maar lange
broek aangetrokken en gekozen voor licht regenvestje. Dat
zwaar geval van verleden week liet ik nu thuis. Uiteindelijk
bleek alles nog mee te vallen, zwaarbewolkt in de voormiddag maar
geen regen gezien. Rond de middag hebben we voldoende van de
zon kunnen genieten.
Het parcours van 175km bevatte 19 hellingen: Côte de Bronde 1200m,
Côte du Casino 3100m, Côte de Jevoumont 4900m, Côte du Maquisard
????m, Côte de Desnie 4700m, Côte de Cheneu 2000m, Côte de Rahier
1400m, Côte de la Levee 2000m, Côte de Basse Bodeux 2300m, Côte de
Wanne 3300m, Côte du Vieux Chateau 900m, Côte de Lamonriville 4000m,
Côte de Chodes 5500m, Côte d'Ovifat 1400m, Côte de Longfays 1400m,
Côte de Xhoffrais 1500m, Mur de Ster 600m, Côte du Rosier 4700m,
Côte Annette et Lubin 900m, Côte de Surister 1200m. De gebruikte versnelling
tijdens het klimmen was meestal 30x19, hier en daar 30x21.
Naar het einde toe enkele forse uitsmijters, waaronder Annette et
Lubin, waardoor ik wel naar 30x23 diende te schakelen.
Caroline zou ons vandaag vergezellen tijdens een groot deel van de
tocht. Dit betekende dat we het de eerste 70km rustig aan
zouden doen. Tot de eerste bevoorrading 6 hellingen. De
benen voelden goed aan maar al vanaf de eerste klim bleek dat de
forse midweektrainingen toch niet helemaal verwerkt waren. De
dijen protesteerden vrij snel. Anderzijds viel het op dat de
bekende hellingen me korter leken dan vroeger. Natuurlijk zijn
deze niet korter geworden maar kan ik ze vlotter oprijden. De Côte de Jevoumont was zo eentje. Deze werd jaarlijks met de
Soumagnerit gereden en was steeds een verschrikking. Het
steile gedeelte in het begin vond ik nu niet meer zo angstaanjagend
en voor ik het wist bereikte ik het kleine dorpje halfweg. Na
2u41m (22,9/u) bereikten we de eerste bevoorrading. Dimitri
gaf me er al meteen van langs... pa, waarom rij jij toch steeds zo
snel naar boven met je kleine verzet, je moet er toch wachten op
Caroline... Voorbode van weinig goeds bij Dimitri?
 Na goed eten en drinken vertrokken we opnieuw. Vooral aan het
drinken werd dit keer de nodige aandacht besteed. Ik wenste
geen krampen meer zoals verleden week. Ook dit 2e deel moesten
6 hellingen onder de wielen passeren. Na de Rahier volgde Côte
de la Levee... welke ons zeer bekend voorkwam. Dit was
namelijk een helling welke op andere toertochten, zoals verleden
week GFEM, wordt aangeduid als 'L'Ancien Barriere? Dit
is echt wel een raar geval. Het eerste deel lijkt niet te
stijgen maar toch raak je niet vooruit, het 2de deel is dan
weer gelijkopgaand. Na deze klim volgde een lange afdaling tot
in Trois-Ponts waar de routes van 120km en 175km zich splitsten.
Hier begaf Dimitri, hij ging mentaal door de knieën. De lange
voorbereiding naar de Marmotte eiste zijn tol. Ik probeerde
hem nog te overhalen, wat is nu die extra 50km/2uur die erbij komen
vergeleken met alle voorbereidingen vooraf? Het mocht niet
baten, hij zag het niet meer zitten en besloot om de kortere tocht
van 120km met Caroline af te werken. Heel prettig vond ik dit
niet, had ik dit vooraf geweten dan moest ik met Caroline geen
rekening houden en kon ik de 175km alleen rijden zonder oponthoud.
Afin, Dimitri heeft dit jaar zichzelf toch een beetje overtroffen.
Als voorbereiding naar de Marmotte heeft hij toch ook 6maand 2x70km
in de week + elk weekend de lange (+140km) tochten meegereden.
Niet altijd met volle goesting, nu en dan een midweekse training 'gefatst',
maar toch een dikke proficiat voor zijn persoonlijke prestatie.
Het zal voor Dimitri niet voldoende zijn om goud te behalen, maar
hij moet toch in staat zijn om de Marmotte volledig uit te rijden.
En, hoeveel 18 jarige knapen kunnen dit zeggen? Voordeel was
wel dat ik nu nergens meer hoefde te wachten, ik kon 100km het
gashendeltje openhouden, proberen toch. Ik dus alleen verder naar de
Côte de Wanne. Met een slecht humeur die helling oprijden is
niet aan te raden! En wanneer je dan na de afdaling
rechtsomdraait en aan de onaangekondigde Stockeu moet beginnen is
het hek helemaal van de dam. Me steeds maar afvragend waarom
ze deze helling hebben aangegeven als 'Côte du Vieux Chateau' en
niet als Stockeu moesten we plots linksaf, juist voor het steilste
stuk van de Stockeu, oef! Vervolgens een nieuwe klim van 4000m
naar het dorp Lamonriville alwaar de 2e bevoorrading gelegen was.
Nu ik alleen reed was het me opgevallen dat ik weinig fietsers was
tegengekomen. Gelukkig voor mijn gemoedstoestand reed ik hen
allemaal voorbij en werd ikzelf nooit voorbijgereden.
 Het derde deel opnieuw - u raad het al - 6 hellingen, waaronder de
Côte du Rosier en een andere oude bekende waar we ons tijdens vorige
toertochten steeds van afvroegen: "waar was die ook alweer".
De lange klim naar Chodes ging nog redelijk vlot maar de volgende 2,
gelukkig kortere, begonnen mijn dijen toch echt te protesteren.
Conditioneel was alles ok maar als de spieren niet meer willen...
Blijkbaar hadden ze een forse klim nodig want de vrij korte maar
steile 'Mur de Ster' maakte veel weer goed. Het was alsof de
dijen schrik gekregen hadden om nog te protesteren. De Col du Rosier
zou de laatste lange zware klim worden. Blij verrast kon ik
het eerste deel vlotjes (14/u TF70 HF155/158) blijven trappen en het
laatste deel nog een tandje bijsteken (16/u TF80 HF159/160) waarna
de HF snel daalde naar 120 tijdens de afdaling. Na wat
bijtrappen om nog wat tijd goed te maken daalde de HF zelfs tot
100/105 in het laatste deel van de afdaling. Nogmaals
bevestiging van de goede conditie. Na het bereiken van een
grote baan in Spa begon het te dagen... het zal toch niet waar zijn?
Jawel, aan de lichten linksaf... en hier was dan dat beest waar we
het in de voorbije weken reeds over hadden gehad. We kenden de
helling van verleden jaar tijdens dezelfde tocht! Côte de
Annette et Lubin, het steigingspercentage onbekend maar deze moet
niet onderdoen voor een Stockeu, Muur, Paterberg of ander gespuis
van dat soort! Het is de uitsmijter van de dag en je krijgt
hem na 17
beklimmingen / 153km. Bovenop deze klim mag je bekomen bij de
derde bevoorrading.
Voor de zekerheid toch nog genoeg drinken meenemen om de laatste
20km vol te maken in het vierde deel. Na het beklimmen van de
Côte de Surrister mag je bekomen van de rit tijdens de afdaling naar
Dolhain.
Nabeschouwing:
Geen krampen dit keer, de les van verleden week goed onthouden.
Hoewel ik in deze laatste toertocht voor de Marmotte liever nog eens
volledig voluit had gegaan is het toch een goede rit geweest en hou
ik er een fijn gevoel aan over. Wat de conditie betreft kan
het m.i. niet beter, wat kracht betreft, tja, daar moet ik mee leren
omgaan. De lange beklimmingen tonen aan dat het met klein
verzet ook redelijk vlot kan en dit gecombineerd met een goede
conditie laten toe om meer dan tevreden te zijn. Waar ik
vroeger steevast overal voorbijgereden werd en blij mocht zijn dat
ik voor een paar minuutjes ergens kon 'aanpikken', heb ik vandaag
(laatste 100km) opnieuw mogen ondervinden dat ik vanaf de 70km toch
voldoende in huis heb om de meesten achter mij te laten. Meer
zelfs, het blijkt dat men nu in mijn wiel meesluipt tot aan de
volgende helling, waar ik hen dan achterlaat. Alleen al dit
maakt mentaal veel goed want, het dient toch gezegd te worden, 6
maanden intensieve trainingen wegen mentaal toch zwaar door.
Natuurlijk gaat het er bij mij niet om hoeveel man ik achter mij
laat, ik moet niet koersen hé. Het is het gevoel dat je eraan
overhoud, het besef dat je voorbereidingen, opofferingen tijdens de
koude donkere winteravonden, de mentale strijd tegen vermoeidheid,
toch brengen waar je naar toewerkt: Prima conditie voor deelname aan
'La Marmotte' met een goede kans op een Gouden diploma!
 De Ardense Pijl ofte 'La Fleche Ardennaise' is een mooie tocht met
goed verdeelde bevoorradingsposten. Voor 3,50€ krijg je zeker
waar voor je geld met voldoende eten en drinken op een zeer goed
aangegeven parcours. Ik kan het wel niet laten om ook hier een
negatieve noot te plaatsen maar veiligheid blijft hoe dan ook het
voornaamste bij eender welke toertocht. Geen enkele seingever
op het parcours en hier en daar toch vrij gevaarlijke afdalingen
wegens 'slechte weg'. Gespot:
Volgende week: Start vakantie Alpe d'Huez |
