Slechte nacht achter de rug, licht verhoogde rustpols maar het goede weer maakte al veel goed.  Regenvestje toch maar meegenomen maar niet nodig gehad.  Van de forse wind konden we enkel tijdens het eerste deel profiteren (50km) om vervolgens voor de rest van de tocht meestal met de neus in de wind te rijden.

Na de rustdag gisteren, voelden de benen beter aan dan bij de start verleden week.  Blijkbaar werd de zware trainingsweek beter   verteerd.  We kregen meteen een groepje achter ons aan tot in Sint Job.  Daar vonden de achtervolgers het welletjes, 26/u was niet snel genoeg.  De mannen van Borealis namen de kop waarna de snelheid via 28/u naar +30 ging.  Verrassend genoeg kon ik met Dimitri zonder veel problemen volgen.  De HF daalde regelmatig zelfs onder 126 (recuperatietrainingen).  Na iets meer dan een uur (tussen Brecht-Hoogstraten) kregen we de wind linksvoor, het sein aan de mannen vooraan om nog een tandje bij te steken.  Hier werd het wel even moeilijk maar na enkele 'rekker' bewegingen lukte het ons toch om erbij te blijven.  Ook de volgende 1u30 staken ze nu en dan een tandje bij, zelfs waaiers trekken was erbij! Om nu en dan eens door te trekken?  Of om ons eraf te gooien?  Sorry dat we aanpikten hé gasten maar we (ik) ben al blij dat ik kan volgen, kop doen kan wel maar dan gaat het te traag voor jullie, zoals bij de start.  In elk geval konden we de tempoversnellingen dit keer beter verteren zodat we in groep aan de eerste bevoorrading (controlepunt 58km) toekwamen.
Na het innemen van de nodige drank/voeding vertrokken we voor het volgende gedeelte.  Na een kilometerke werden we wederom voorbijgereden door datzelfde groepje, weer aanpikken was de boodschap.  Na een nieuwe versnelling ging het een poosje rustig aan (samensmelting met een 2e groep).  Plotseling maakte Dimi mij erop attent dat we de splitsing 95/155 gemist hadden.  De remmen in, terugdraaien, afdraaien,... heel alleen met zijn twee.  Vanaf nu stonden we er plotseling alleen voor.  We maakten onszelf wijs dat we wel anderen zouden inhalen, of anderen ons.  Erger was dat we ook de wind in het nadeel hadden gekregen en deze zou de grootste vijand worden voor de rest van de rit.  Op een of andere manier 'zigzagden' we blijkbaar naar de volgende controlepost.  Soms heel even windluw maar dan weer een kilometerke wind op de neus.  Nu en dan passeerden we een eenzame fietser of een duo, zij reden echter te traag om een groepje te vormen.  Het tegenovergestelde was dan ook weer waar, wanneer we werden ingelopen door een fietser/duo/viertal, bleken deze te hard te rijden om 'aan te pikken'.  Wat opviel was het weinige volk op dit (en ook het derde) deel van de rit.  Geen 10 fietsers hebben we gezien tot de aankomst in Schoten!  Voor het overige ging het eigenlijk vrij goed, geen knieproblemen, nekproblemen opgelost door een meer 'ontspannen' houding aan te nemen en de 'gezonde vermoeidheid' bleef lange tijd achterwege.  HF lag nu wel rond de 140 (Bij tegenwind 145) waar 136 misschien meer aangewezen was.  Anderzijds, de weekendtochten dienen toch om wat 'extra' te geven en zolang de HF niet naar 150+ ging vond ik het aanvaardbaar.
Bij de volgende bevoorrading/controle (100km) bleek dat we nog steeds wat 'overschot' hadden van de voorsprong opgebouwd in het eerste gedeelte.  Het beoogde gemiddelde van 25/u bleek nog steeds een haalbare kaart.  Van nieuwe drank/voeding voorzien vertrokken we voor het derde deel van de rit.  Vanaf km 120 begon het nu toch door te wegen, vooral de dijen (overgang bekken-dij) lieten zich regelmatig voelen.  Ondertussen geen verandering mbt wind / omgeving.  Nog steeds zigzaggend de veldwegen doorkruisend en nu zelfs maar 2 enkelingen ingehaald en voorbijgestoken door 3 man die ons al eens hadden voorbijgestoken in het 2e deel en ... blijkbaar ergens fout gereden waren. Om af te ronden kregen we nog een ommetje over de kasseien (grens 's Gravenwezel / Schoten) naar het kanaal toe, Broekstraat?  Echt een verschrikking na 150km, de fietsers die de buurt kennen weten wel hoe erg deze zijn.

Uiteindelijk arriveerden we na 6u terug in Schoten waar een heerlijk bordje spagetti als beloning klaarstond.  Thuis aangekomen waren we moe maar niet uitgeput, ook de benen voelden niet meer zo zwaar aan als verleden week.  De conditie is goed, de beentjes worden beter, dat ziet er goed uit voor de weken die komen.  Nu zondag, een dag later, geen zware lichamelijke vermoeidheid meer zoals verleden week na de RVV.  Wat last van stijve spieren en pijnlijk zitvlak maar voor de rest geen problemen meer.

Wat de organisatie betreft, ook hier slechts 2 bevoorradingen.  Dezelfde opmerking als bij RVV dus, eigenlijk te weinig.  Hoewel, de rit was volledig vlak en de bevoorrading goed ingedeeld.  Zo kon je met 2 drinkbussen toch steeds tot de volgende bevoorrading rijden.  Groter probleem was eigenlijk de afwezigheid van deelnemers onderweg.  Het fietst toch aangenamer wanneer je regelmatig andere fietsers tegenkomt.  Wat de bewijzering betreft, het eerste gedeelte was prima afgepijld, het 2e/3e gedeelte kon hier en daar iets duidelijker maar door 'gezond verstand' zijn we nergens fout gereden.  Hiermee bedoel ik: rechtdoor rijden tot een volgend groot kruispunt wanneer je niets meer ziet staan.  Meestal kom je dan wel terug een pijl tegen en heeft men tussendoor geen pijlen meer geschilderd (verf tekort?).  Wanneer je voor de 95km gaat kan ik de tocht zeker aanbevelen.  Op die afstand kom je zeker deelnemers tegen wat het allemaal toch iets aangenamer maakt. 
 

Volgende week: Peter Van Petegem Classic 145km