Prima weertje, eindelijk de zon!  Toch gekozen voor dubbel truitje en lange broek.  Liever niet meer ziek worden en de afdalingen kunnen verraderlijk fris zijn.

Vandaag 15 veleer onbekende hellingen.  Geen korte steile klimmetjes maar langere met slechts nu en dan een echt steil stukje.  Hellingen waren: Tissenhove 2500m max 4%, Vijverbeek 1500m max 5%, Géronhelling 650m max 7%, Bruyère 1300m max 7%, Le Mont 1500m max 7%, Hoge Deurne 2500m max 10%, Cote l'Escalette 1200m max 7%, Hameau de Papins 1200m max 16%, Bourliquet 1400m max 14%, Le Monts 2200m max 6%, Hameau Grandrieu 1300m max 6%, Cinquant 1500m max 4%, Hotondberg 2100m max 17%, Cote de Russignies 1500m max 8%, Gijzelbrechtegem 900m max 7%.

Na 5:30u slaap, te weinig dus, opgestaan en, naar wekelijkse gewoonte, eerst een goed bord spagetti binnengewerkt.  Na de start pikten we meteen aan bij een groepje dat ons gunstig gezind was.  Goed tempo maar toch lage HF daar we goed uit de wind konden fietsen.  De eerste helling (Tissenhove, ) werd goed verteerd (2x HF162 max) zodat we ook meteen wisten dat het goed zat met de beentjes.  Kort hierop reeds de eerste bevoorradingspost.   
Hierna volgden 4 hellingen waarbij we bevestiging kregen van het goede gevoel, enkel de Géronhelling wat te traag naar mijn zin (12,5/u).  Ook nu konden we bij het eerstgenoemde groepje aanpikken maar gezien de opvolging van hellingen werd het moeilijker om de groep bijeen te houden.  Voor de rest v/d rit zou het een jojo-beweging worden.  Dan weer samen, dan weer voorop, dan weer achterop...
Na de 2e bevoorrading volgde het zwaarste stuk van de tocht.  7 hellingen volgden elkaar op over de volgende 45km. Hierbij enkele stukken van 10%, 14% en 16%.  De hellingen werden wel mooi op- en afgebouwd.  Chapeau voor de inrichters!  Meestal ging het klimmen redelijk vlotjes, enkel op de zwaarste stukken ging het moeizaam.  Uiteindelijk 1u50 over dit gedeelte, daar kan ik best mee leven.  Halverwege een plezante opmerking van Dimitri: "Pa, stop nu eens met dat bijschakelen bovenop een helling...".  Hij had er blijkbaar problemen mee dat ik na een klimgedeelte meteen zwaarder schakelde en geen 'recuppauze' nam.  Ik probeerde hem uit te leggen dat ik voldoende heb aan de recuperatie tijdens de afdaling, wat hij niet accepteerde.
De 3e bevoorrading bleek dezelfde als de tweede.  Dit keer minder volk zodat we wat sneller terug konden vertrekken.  In dit derde stuk kregen we de zwaarste helling (Hottondberg) voor de wielen, gevolgd door 2 lichtere hellingen om het af te leren.  Nog 1 keer diep gaan om deze laatste hindernissen vlot af te werken.  Hoewel,... op de laatste helling toch wat krampen gekregen in de linkerdij.  Nochtans had ik onderweg goed gedronken, ook in de bevoorradingsposten, maar de opkomende kramp dreigde deze fijne rit toch te verstoren.  Op kleinste verzet (30x25) rustig het laatste stukje afgewerkt zodat de echte krampen achterwege bleven.
De laatste bevoorrading lag dicht tegen het einde van de rit.  Beetje vreemd vond ik maar toch, dit heeft wel iets... In plaats van opnieuw diep te moeten gaan kan met de rit beëindigen met een aantal vlakke kms zodat de spiertjes zich goed kunnen ontspannen.  Na 6u36 waarvan 5u55 fietsend mochten we weer een geslaagde tocht aan onze Marmotte-voorbereiding toevoegen. 

Zeer goed gevoel na de aankomst.  Normale vermoeidheid en zo goed als geen problemen gehad onderweg.  Enkel de opkomende kramp op de laatste helling deed me wel opkijken.  Ik had toch redelijk gedronken, ook in de bevoorradingsposten?  Misschien toch wat te weinig gezien de weersomstandigheden?  Vermoeidheid leek me niet de oorzaak gezien ik niet écht moe was.  Of was dit laatste maar schijn? Vandaag, zondag, was ik blij verrast toen ik merkte dat de ochtendpols naar 47 gedaald was, zeer goede recuperatie dus, én dat de tocht volgens de metingen uiteindelijk toch zwaarder bleek te zijn dan we zelf ondervonden.  Met 1595 hoogtemeters in 1 rit hebben we het meeste klimwerk van de maand achter de rug.

Wat betreft de organisatie, slechts 1 woord: AF!  Vanaf de start tot de aankomst.  Goede bepijling, bevoorrading met meer dan voldoende drank en eten, een mooie opgebouwd parcours met een vleugje humor (bordjes naast de weg met plezante spreuken) en, na 100km, zowaar een pastoor die energietubes uitdeelde. Toch moét ik een klein beetje kritiek geven, de veiligheid van de deelnemers moet nu eenmaal voor 100% geregeld zijn.  Op de meeste plaatsen was dit ok maar hier en daar mocht er wel een extra seingever geplaatst worden.  In elk geval, Davitamon Classic staat voortaan om mijn 'must do' lijst.

Volgende week: Grinta Challenge 152km