Vrijdag 11 juli: Tijdrit Alpe d’Huez (2e poging)

Nachtrust iets beter, ochtendpols naar 47. Nog een beetje schorre keel en snot. Laatste kans om de tijdrit te rijden, dus, ondanks twijfels bij de anderen en tegen beter weten in... om 13:15u vertrokken naar de voet van Alpe d’Huez...

Zonder helm naar beneden, zo had ik hier al geen last van tijdens het klimmen. Dit betekende wel voorzichtigheid troef. Ik had niet veel zin om op deze laatste vakantiedag een val te maken met nare gevolgen. Beneden aangekomen nog een eindje vlak en me klaargemaakt. Hopelijk zou het allemaal nogal meevallen. De tijd van maandag (1:19:48u) zou toch moeten verbeterd worden, mijn richttijd was 1:10u, niet overdreven me dunkt. 

Ik besloot om te vertrekken met 30x23. Dit was 2 tandjes groter dan maandag, dit zou me het voordeel moeten geven om het eerste gedeelte toch sneller af te werken. Ik zag mijn HF meteen naar boven gaan en mijn TF zat aan de lage kant maar ik kon de iets hogere snelheid toch aanhouden. Ik maakte me sterk dat dit maar voor een dik uur was, dus mochten de regeltjes even overboord, het was immers alles of niets. Na het eerste zeer zware gedeelte besloot ik om toch maar terug naar 30x25 te schakelen, ik had reeds wat tijd goed gemaakt en wilde verder niet meer forceren. Het zou me de mogelijkheid geven om wat te recupereren en niet teveel krachten te verspillen. Het 2e gedeelte voelde ik toch dat het niet meer vlotte zoals gehoopt. Vooral in de bochten, waar je wat kan bijschakelen en toch recupereren, moest ik op het kleinste verzet blijven staan. Ik vreesde het stuk tussen virage 10-9-8, hier zit opnieuw een vrij zwaar stuk in en 48min waren reeds verstreken. Jawel, de vrees was gegrond, van 9 naar 8 ging het nog moeizaam, het cijfer 7 kwam meermaals op de km-teller. Blij dat de 8 bereikt was probeerde ik snel naar 7, het zo geroemde ‘Hollands Dorp’, te fietsen om daar opnieuw te kunnen recupereren maar dit lukte slechts ten dele. Vanaf daar ging de HF nog een trapje hoger, naar 169.  De catastrofe werd een feit, in een ultieme poging om dan tenminste nog 1:15u te halen ging ik compleet ten onder. Vanaf virage 4 tot de aankomst was een ware marteling. Het was omdat ik niet wilde opgeven dat ik de aankomst haalde, 1 minuut trager dan verleden week maandag, na een rit van 110km naar de top van Lautaret en klim van Les 2 Alpes notabene! Wat ik eigenlijk op voorhand reeds wist, begin nooit ziek of onvoldoende hersteld aan dit soort klimwerk, je moet het toch afleggen... Maar ja, ik wilde niet naar huis zonder het tenminste geprobeerd te hebben.

De cijfers:

• Afstand 13km
• Tijd 1:20:46u
• gemiddelde HF 165
• gemiddelde TF 60
• gemiddelde km/u 9,6
• Stijgingspercentage 7,7%

                        

Teleurgesteld, voor de 2e keer in 1 week, reed ik naar het appartement. Toch jammer, 6 maand voorbereiding, verleden week nog prima trainingsessies afgewerkt en dan plots het slechte resultaat in de Marmotte en vandaag dit...  Je kan dan wel zeggen dat je ziek was maar je resultaten staan daar, niet? En het duurt minstens 1 jaar, zeer waarschijnlijk 2 jaar alvorens ik de kans heb om het opnieuw te proberen. In de wetenschap dat ik dan 2 jaar ouder ben, dicht bij de vijftig...