La Marmotte


Zaterdag 5 juli: D-Day

Voorhistorie
In 2005 heb ik samen met anderen de Marmotte voor het eerst gereden. Ik heb toen een voorbereiding gedaan van toertochten, 120km max, met tijdens de week korte trainingen (60km max). Ik reed de Marmotte toen vooral om van te genieten, niet voor een goede tijd. Ik was pas 2 jaar aan het fietsen en was me ervan bewust dat ik nog veel klimtraining nodig had alvorens me eraan te wagen. Ik behaalde ik brons met een tijd van 11:47:38u. Ik besloot toen om ooit nog eens terug te keren maar dan met een ‘begeleide’ trainingsperiode voorafgaand zodat ik eens kon kijken waar mijn limieten lagen. In 2007 volgde ik een trainingsschema van 4 maanden als voorbereiding van een vergelijkende test, een rit in de Pyreneeën, vergelijkbaar met Marmotte. De rit was 176km lang en ging van Luchon, over de Col du Peyresourde, Col d’Aspin, Col du Tourmalet, Col du Soulor en Aubisque naar Laruns, 5000m klimmen. De tocht werd gereden in 10:46:23u, 9:43:21 met aftrek van de langere rustplaatsen op elke top, de kids reden afwisselend een col mee. Halverwege de Soulor kreeg ik een zware inzinking, zeer waarschijnlijk door het zeer warme kwam op die dag, maar misschien ook door uitputting? Hieruit besloot ik, dat indien ik ooit de Marmotte nog eens zou rijden, het nog iets sneller zou moeten kunnen en uithouding nog beter. Eind november stelden we vast dat de Marmotte op 5 juli 2008 werd gereden, kwam perfect uit met onze vakantie en Dimitri wilde zijn kans wagen om de Marmotte te rijden. De planning werd gemaakt voor een lange voorbereiding die nog iets zwaarder zou gaan worden vanwege langere midweekritten (120km) en de keuze voor de lange Toertochten, opbouwend van 145km tot 175km. Als tussentesten werd TBT (mei) genomen, aangepast naar 180km en Gran Fondo Eddy Merckx (juni) 165km tegen de tijd. Beide resultaten lieten het beste verhopen waarbij TBT toch het beste gevoel gaf, ik kon er toen niet genoeg van krijgen en snakte naar meer! Het volledige relaas van de voorbereiding kan bekeken worden via de links ‘Road to Marmotte’ en ‘The day after...’.

Vertrek
Om 4u30 opgestaan, eerste werk neus goed snuiten, snot toch nog niet helemaal weg, keelpijn wel. Ochtend pols van 53, toch even schrikken! Zal wel aan de stress liggen zeker? Voor de rest een goed gevoel om er in te vliegen vandaag. Laat ons hopen dat het weer wat meezit, vooral op de Galibier. Na aan flinke portie spagetti en een doop van de fiets met water uit Lourdes, verleden jaar meegebracht voor dit doel, de auto in en om 6u naar de start in Bourg d’Oisans vertrokken. Ik besloot om een extra windjasje onderaan te doen, het weder zou kantje boordje worden, misschien zonnig, misschien regen, dus zowel dik als dun regenvestje met de auto meegegeven naar de top van de Glandon. De enige plaats waar we eigen bevoorrading konden plaatsten. En dan was het wachten op de start.

Om 7u was het zover, Gino, Dimitri en ikzelf mochten van start met de andere 1997 deelnemers van de eerste groep. De 2e groep (2000 tot 4000) mochten pas om 7u25 van start, de derde groep (+4000) om 7u50. Polsslag 67 voor het vertrek, de stress valt wel mee dus. En dan het startsein, de ganse groep zet zich in beweging. Het duurde toch 5 minuten alvorens wij over de timer-mat reden, veel volk dus! De eerste 10km gingen vlotjes, goed weggestoken in een peletonnetje, soms opschuivend naar een volgend peletonnetje, ging het vlak richting Glandon. Behoorlijke hartslag, goed gevoel in de benen (hoewel ik in dij rechts achteraan wat last had gekregen), met zeer veel zin begon ik de klim naar Glandon. Wegens het kiezen van een verkeerd wiel had ik de laatste sprong naar een volgend groepje gemist waardoor Dimitri en Gino me voor waren. Ik zou hen bergop wel inhalen, dacht ik.

Cijfers vertrek tot voet Col du Glandon:

  • Afstand 12,5km
  • Tijd 0:22:23u
  • gemiddelde HF 146
  • gemiddelde TF 93
  • gemiddelde km/u 33,8
  • Stijgingspercentage 0,5%
  • Hoogtemeters 75m



Glandon
Al snel veranderde mijn goed gevoel in vraagtekens. Tijdens de klim schoot mijn HF naar +165. Ook kreeg ik al snel ‘steken’ in de zij, teveel gedronken? Het pijn gevoel van de rechterdij was, zoals verwacht snel verdwenen, ik kreeg een goed ritme te pakken maar het stak me wel tegen dat mijn HF niet daalde én dat ik reeds vanaf de start op mijn kleinste verzet moest rijden. Dit had ik toch nog niet voorgehad tijdens mijn voorbereidingen. Ik ging ervan uit dat het later wel zou beteren. Na een 3-tal km klimmen kreeg ik Gino en Dimi in het oog. Ik bleef zo’n 20min achter hen rijden zonder dat zij dit wisten, zo kom je nog wat te weten. Na een afdaling, waarbij mijn HF flink daalde, kwam het eerste verschrikkelijk steile stuk eraan. Echt om je spieren stuk te laten springen. Ik moest Gino en Dimi opnieuw laten gaan en zou hen dit keer niet meer terugzien voor de top. De volgende 8km was het terug hetzelfde, HF tussen 161/165 en niet onder 160 te krijgen. De ‘steken in de zij kwamen nogmaals terug, ik vond het toch al zeer vroeg om nu reeds problemen te krijgen... het moest beter gaan. Juist voor de top stonden onze supporters ons op te wachten, daar bleek dat ik vlak achter Gino en Dimi zat, 2u04 onderweg. Al een kwartier achter op het schema, gelukkig gaat het bij mij beter naargelang de afgelegde afstand. Het extra windjek uit, handschoenen en armstukken afgegeven, banaan eten en drinken bijvullen. Ook de MP3-oortjes gingen uit, het ding stond trouwens niet eens aan, gaf de combinatie oortjes met hoogteverschil geen problemen? Op de duur begin je van alles te denken. Vervolgens snel vertrekken, op naar de Telegraphe waar het allicht beter zou gaan.

Cijfers klim Glandon:

  • Afstand 24,3km (vanaf Barrage du Verney)
  • Tijd 1:43:06u
  • gemiddelde HF 161
  • gemiddelde TF 71
  • gemiddelde km/u 14,4
  • Stijgingspercentage 4,5%
  • Hoogtemeters 1307m


glandon_d_S


Top Glandon tot voet Col du Télégraphe
Op de top van de Glandon nog snel een extra drinkbus meegenomen. Natuurlijk was dit lastig tijdens de zeer gevaarlijke afdaling maar ik vond dat dit extra drinken beter was dan sneller af te dalen. Gevolg was natuurlijk dat ik Dimi en Gino terug kwijt was. Toen ik eindelijk een manier gevonden had om de drinkbus weg te steken was het gevaarlijkste stuk voorbij en kon ik voluit de achtervolging inzetten. Na een 8-tal km haalde ik Dimi in, Gino was gaan vliegen. Het was goed om vast te stellen dat mijn HF intussen terug gedaald was naar 90, de recuperatie was dus ok. Ik moet zeggen, de organisatoren hebben van de veiligheid werk gemaakt, aan elke gevaarlijke bocht stonden seingevers. Ook de gemeente St.Marie de Cuines heeft zijn werk gedaan, de vluchtheuvels werden aangepast zodat je hier toch veilig over kan bij grote snelheid met de fiets. 

Het volgende stuk van de rit is ‘vals plat’ bergop gedeelte tussen St.Marie de Cuines en St. Michel de Maurienne, voet van de Telegraphe. Hier zag ik Gino voor het laatst, 2 groepjes voor ons. In dit gedeelte moet je er absoluut voor zorgen niet alleen te zitten. Je hebt hier steevast wind op kop, gecombineerd met het reeds vernoemde ‘vals plat’ bergop maakt dit gegarandeerd slachtoffers. Ik kreeg opnieuw hoop, HF kon prima onder 160 grens gehouden worden, TF 90+, geen problemen meer met ‘steken’ en ik nam zelfs de tijd om nog een banaan te eten. Over deze 22km hebben we 45min gereden, dik 29/u, lijkt me meer dan goed.

Cijfers afdaling Glandon:

  • Afstand 20km
  • Tijd 0:28:17u
  • gemiddelde HF 110
  • gemiddelde TF 79
  • gemiddelde km/u 42,6
  • Stijgingspercentage -6,9%
  • Hoogtemeters 0m

Cijfers einde afdaling tot voet Telegraphe:

  • Afstand 22,2km
  • Tijd 0:45:53u
  • gemiddelde HF 1521
  • gemiddelde TF 90
  • gemiddelde km/u 29,1
  • Stijgingspercentage 1%
  • Hoogtemeters 278m


Col du Télégraphe
Met hernieuwde moed begon ik met Dimi de beklimming van de makkelijkste klim van de rit. Ik liet Dimi als snel achter maar, hoewel het allemaal zo moeilijk niet meer leek tegenover 2006, het laatste jaar dat ik hem reed, schoot mijn HF opnieuw naar +165 en moest ik wederom snel naar mijn kleinste verzet. Ook kreeg ik nu opkomende krampen juist boven de enkel in de linkerkuit. Opnieuw begonnen de vraagtekens te komen, hoe kan dit? 6 maand training met, wat krampen betreft, op een enkele keer na (GFEM, te weinig gedronken) geen enkele keer problemen. Ik was er nu van overtuigd dat ik genoeg dronk en ik was nu amper 80km onderweg. Weliswaar 3u30 onderweg maar toch bijna 4 drinkbussen opgesoupeerd? Ervan uitgaande dat de laatste 5km vlakker zijn probeerde ik de krampen te onderdrukken, wat gedeeltelijk lukte. HF bleeft tussen 162/165, jammer genoeg ook op het makkelijke stuk. Boven aangekomen bleek mijn TF (70) goed maar mijn tijd, 1u07, te traag. Volgens het schema moet dit binnen het uur. Nog gaf ik de moed niet op, nu de 90km grens bereikt werd zou zou mijn beste periode eraan komen. Indien ik een goede tijd kon neerzetten op de Galibier en een snelle afdaling naar Bourg d’Oisans, zou het misschien toch nog kunnen lukken. De kramp in de enkel zorgde wel voor twijfels en toen ik ernaar keek... zag ik het riempje van de timechip. Was dit onozel ding de oorzaak van de krampen? Ik maakte deze wat losser en vatte de afdaling naar Valoir aan. De Galibier zou echt beter moeten!

Cijfers Col du Télégraphe:

  • Afstand 12km
  • Tijd 1:07:17u
  • gemiddelde HF 164
  • gemiddelde TF 70
  • gemiddelde km/u 10,8
  • Stijgingspercentage 6,8%
  • Hoogtemeters 815m


ColduTelegraphe_StMicheldeMaurienne



Col du Galibier
Tijdens de afdaling merkte ik opnieuw een goede daling van de HF naar 115, de recuperatie bleef, m.i. toch, ok. Helaas, het kwaad had zijn werk gedaan... de krampen in linkerkuit kwamen terug van zodra ik het bruggetje in Valoir over was (17km tot top Galibier). Tijdens de eerste 11km, makkelijke gedeelte, van de klim ging mijn HF van 140 langzaam naar 150 vervolgens naar een max van 156. Maar, opnieuw op het kleinste verzet wegens die verdxxx krampen. Na een tijdje kreeg ik ook opkomende krampen achteraan de dij, waarschijnlijk het gevolg van het onderdrukken van de kuitkrampen? Hier had het echt veel sneller gemoeten maar in plaats ervan begon de veer te brekenen. 6 maanden voorbereiding in bijna ideale omstandigheden, zelfs het weer hadden we vandaag mee, en nu gebeurt dit allemaal. Niet 100% de voorgaande dagen, maar toch nog vrij goed gereden kan toch niet alleen de oorzaak zijn? Het besef kwam dat het niet meezat vandaag en de opeenvolging van kleine ‘mankementjes’ zorgden ervoor dat ik nu ook mentaal begon te breken. Ik pepte me op met de gedachte dat, voor goud, echt alles moet meezitten en je 100% in orde moet zijn. Maar het hielp niet veel, na die 6 maand hard labeur had ik zeker dit soort problemen niet verwacht! Indien alles goed gaat tijdens de eerste 2 beklimmingen en je ‘instort’ op de Galibier, daar kan ik mee leven, dat betekent dat je je limieten hebt bereikt. Nu echter heb ik moeten ‘vechten’ vanaf de eerste klim, dat kan toch niet zijn omdat je je limieten daar al hebt bereikt. Natuurlijk werkt dit door op je mentale kracht en bij het bruggetje, waar de klim écht begint stuurde ik een berichtje naar mijn supporters: ‘Over en out’! Goud was weg, zilver werd zeer onwaarschijnlijk en brons wilde ik niet, die had ik al... Ik besloot te wachten op Dimi maar toen hij aankwam zag ik het nog steeds niet zitten om te vertrekken. Ik zette me in het gras, nam wat voedsel en drank, en, na het wegpinken van enkele tranen pepte ik mezelf terug op. Ik vertrok terug met de gedachte om dan minstens de ‘Marmotton’ uit te rijden, ik ging ervan uit dat, na de verdere marteling op de Galibier ik nooit Alpe d’Huez zou kunnen oprijden. En een marteling werd het inderdaad, met een TF van 50 begon ik aan de eerste stukken van het zware gedeelte. Wegens opkomende krampen in de dij heb ik een 4-tal tussenstops geplaatst alvorens ik de top bereikte. 2u15 heb ik nodig gehad om de top te bereiken maar, je raad het al, ik hield me niet echt meer met tijden bezig...

Cijfers Col du Galibier:

  • Afstand 18km
  • Tijd 2:15:00u
  • gemiddelde HF 145
  • gemiddelde TF 62
  • gemiddelde km/u 9,8
  • Stijgingspercentage 6,6%
  • Hoogtemeters 1172m


galibier_d_N


Top Galibier tot voet Alpe d’Huez
Nu volgde een lange afdaling met hier en daar een ambetant stukje bergop tot in Bourg d’Oisans. Mijn HF daalde pijlsnel tot 120 en later zelfs naar 104. De recuperatie bleef zijn werk doen. Ik schakelde langzaam naar het grote verzet en begon me beter te voelen. Natuurlijk moest ik mijn gedachte bij de afdaling houden waardoor het koppeke andere dingen aan het hoofd had dan goede tijden en de beloning voor 6 maand hard labeur. Na de afdaling van de Galibier volgde de afdaling van de Lautaret, naar aloude gewoonte bergaf waar je moét bijtrappen wegens forse tegenwind. Wonderwel ging het ook hier beter en beter, eerst achter voorgangers, vervolgens nam ik zelf het commando wegens ‘te traag’. Ook na het verlaten van La Grave, waar hiet niet meer zo steil bergaf gaat, bleef ik fors doorzetten met snelheden tussen 40/u en 50/u met uitschieters naar 60/u. Wie had er weer krampen? Blijkbaar werden de krampen hier weggereden en kon ik zonder problemen blijven gas geven. Zelfs de ambetante hellingen gingen probleemloos voor de bijl, op een enkele helling na. Bij het bereiken van de laatste tunnels kreeg ik een geel truitje in het vizier, een 100 tal meters voor mij in een groepje. Dit zal Gino toch niet zijn zeker? Voor mij het sein om nog wat extra te geven, de snelheid werd, met behulp van een groepje, opgedreven tot 70/u. Blijkbaar niet iets te veel want ik betrapte mezelf erop in de fout te gaan bij het afsnijden van een bocht. Indien hier een tegenligger aankwam... Uiteindelijk bereikte ik het groepje met Gino en stelde ik vast dat dit Gino niet was. Na 1u08 bereikte ik Bourg d’Oisans waar Caroline me opwachtte. 

Ik was 8u onderweg en had nog 1u15 over voor goud, te weinig dus. Opnieuw een traan weggepinkt maar dit laatste stuk had me wel nieuwe moed gegeven om door te gaan voor zilver en een tijd onder de 10u. Had ik mezelf niet steeds voorgehouden dat ik tevreden zou (moeten) zijn met een tijd onder de 10u? Ik had dus 2u voor de beklimming van Alpe d’Huez. Hier had ik aan het bruggetje op de Galibier niet meer op durven hopen. Alles zou nu afhangen van de krampen in de kuit, dit was voorheen toch de grootste marteling. Omdat ik niet precies wist wat de limiettijd was voor zilver besloot ik van start te gaan om mijn eigen doelstelling te behalen, Marmotte rijden in -10u. Ik hoopte en ging natuurlijk voor goud maar gezien de Pyreneeenrit van verleden jaar, soortgelijke tocht van 185km over 5 zware cols in 10u meende ik dat dit realistisch was. Ook het resultaat van mijn ‘Gran Fondo Eddy Merckx’, zilver in 6u54, deed me goud steeds relativeren. De GFEM is een goede barometer voor de Marmotte gebleken.

Cijfers top Galibier tot voet Alpe d’Huez:

  • Afstand 47km
  • Tijd 1:07:15u
  • gemiddelde HF 131
  • gemiddelde TF 88
  • gemiddelde km/u 42
  • Stijgingspercentage -3,9%
  • Hoogtemeters 93m


Alpe d’Huez
Al vanaf de eerste bocht liet ik tot mijn grote spijt Caroline achter. Ik probeerde mijn TF op te drijven maar raakte niet boven de 60, zonder krampen weliswaar maar ik voelde wel de vermoeide spieren en de bijgaande ‘opkomende krampen’. De eerste 4 virages gingen, de omstandigheden in acht genomen, vrij goed. Toen kreeg ik ademhalingsproblemen, pijn in de borststreek. Ik besloot een rustpauze in te lassen en mijn HF te laten dalen naar 130 om vervolgens opnieuw te starten. Langzaam aan ging ging mijn HF opnieuw naar boven en aan virage 13 besloot ik opnieuw even te rusten. Het deed pijn de anderen te zien verder rijden maar ik mocht de pijn aan de borst niet negeren en de 2u limiet bleef haalbaar. Na volgende tussenstops op virage 7, 4 en 2 bereikte ik ‘Office du Tourisme’, zonder krampen, nog een 9-tal minuten over. Ik had weliswaar enkele verplichte tussenstops maar belangrijkste was dat ik gezond en wel de Marmotte zou uitrijden, binnen de door mij vooropgestelde tijd. Goed 4 minuten later bereikte ik de aankomst in 9:54:54u. Blij, maar om heel eerlijk te zijn, uitgeput. De aangeboden spagetti maaltijd met bijhorende cola kreeg ik niet binnen, het slikken lukte me niet wegens hevige keelpijn. Dit vind ik nochtans een van de meest plezierige momenten na eenrit, een bord spagetti met een praatje over hoe het allemaal geweest was... Ik was zeer blij toen ik hoorde dat Gino in 9u05 binnen was, officiele tijd was zelfs 8u59 maar vooral voor Dimitri. Zijn tijd was 9u34. Toch niet slecht voor die twee 18-jarige gasten! Wel jammer dat ik Caroline zo vroeg had moeten achterlaten, het schaap heeft er 2u20 over gedaan om Alpe d’Huez te beklimmen met 2 camelbags (1 van haarzelf en 1 van Dimitri), 2 helmen (idem) en extra drank voor mij en Dimitri die niet echt nodig bleek...

Cijfers Alpe d’Huez:

  • Afstand 13,6km  (12,6 tot Office Tourisme)
  • Tijd 1:49:54u   (1:45:34 tot Office Tourisme)
  • gemiddelde HF 149
  • gemiddelde TF 59
  • gemiddelde km/u 9,2 (8,9 tot Office Tourisme)
  • Stijgingspercentage 7,6% (8% tot Office Tourisme)
  • Hoogtemeters 1040m  (1005 tot Office Tourisme)


alpedhuez


Nabeschouwingen
Ik blijf achter met een dubbel gevoel, ben ik geen tweeling? Enerzijds was ik na 6 maand hard labeur in weer en wind, onweders, regen- en hagelbuien, als een verlichte kerstman in het donker, met 8500km op de teller en 10kg minder (74 naar 64), graag voor goud gegaan. Anderzijds had ik wel het besef (Pyreneeënrit en GFEM) dat het waarschijnlijk te hoog gegrepen was. Maar ja, het was ‘Nu of Nooit’ en het is Nooit geworden... Binnen enkele dagen zal het besef wel komen dat ik toch een prima prestatie heb geleverd.  Van iemand die pas 5j aan het fietsen is en in 2003 zelfs de aspiranten niet kon volgen tijdens de bergstage in de Ardennen, tijdens de eerste alpenvakantie elke berg opreed met een HF van 180, ben ik gegroeid naar een doorbijter die bewezen heeft zware trainingen aan te kunnen, doorzettingsvermogen te tonen aan zijn kinderen en de zwaarste Col’s in een redelijke tijd te kunnen oprijden. Het zilveren diploma zal thuis zeker een plaats aan de muur krijgen, het is dubbel en dik verdiend en ik mag, neen moét hier trots op zijn. Of ik het ooit nog eens doe? Laat ons zeggen dat ik op dit moment met mijn gedachten bij de volgende toertochten ben, ik hoop de mentale kracht te hebben om de zomer vol te maken en te beëindigen met ‘de Criquillion’ maar een nieuwe versie van Marmotte? zeg nooit nooit... Vraag is of ik het nog eens zal kunnen opbrengen om 6 maand zware voorbereiding af te werken. Gezien het fantastische gevoel tijdens de toertocht Tilff-Bastonge-Tilff had ik misschien beter 2 maand later beginnen trainen? En wanneer ik de 8343Kcal, verbruikt in 2005 vergelijk met de 6525Kcal dit jaar? Is dit een aanduiding dat het inderdaad toch nog beter kan?

Totaal cijfers La Marmotte:

  • Afstand 175,3km
  • Tijd 9:54:54u
  • gemiddelde HF 148
  • gemiddelde TF 71
  • gemiddelde km/u 17,54 (19,4 volgens Polar meting)
  • Hoogtemeters 4795m


Dank
Ik wil niet eindigen zonder een speciale dankvermelding aan de mensen die mij op een of andere manier hebben ondersteund hebben tijdens mijn lange voorbereidingen:
1) Mijn echtgenote Liliane, vele avond/weekend uren zat zij zonder mij. Misschien gaat ze dit nog missen nu ik meer thuis ben?
2) Dimitri die wel zelf ging meerijden maar ik weet hoe lastig hij het vond om 2x in de week + het weekend mee te trainen.
3) Caroline die me verdedigde toen Liliane het moeilijk kreeg toen ik weer moest gaan trainen.
4) Mijn directe collega’s op het werk omdat ik bijna elke woensdagnamiddag vrijaf kon nemen.
5) Nancy Kerstens, mijn begeleider voor het toezicht op de trainingen en schema.
6) Fietsenfabrikant Eddy Merckx die me, ondanks levertijd van 6 weken, een nieuwe kader hebben bezorgd in 2 weken.
7) Miel Verbraecken die me een reserverfiets bezorgde gedurende deze 2 weken.
8) Fietsenhandelaar Van Eyck in Geel die me meteen geholpen hebben toen ik met de nieuwe fiets opnieuw brokken had.
9) Misschien ben ik iemand vergeten, waarvoor mijn excuses maar niet minder bedankt.

 

[Alpe d'Huez 2008] [Vakantie] [Heenreis] [Check-in] [Col d'Ornon] [Lautaret-2Alpes-AD] [Bourg d'Oisans] [La Berarde] [Afhalen rugnummers] [Marmottekoorts] [La Marmotte] [Rust - Analyse Marmotte] [Col du Sarenne] [Rustdag] [Tijdrit Alpe dHuez] [Sportdag] [Tijdrit 2e poging] [Terugreis] [Road to Marmotte] [The day after...]